Ένα μεγάλο μέρος στην ιστορίας του τόπου μας καταλαμβάνει η «μαύρη» περίοδος του κομμουνιστικού καθεστώτος. Ωστόσο οι πιο γνωστικοί και διανοούμενοι συμπατριώτες μας ξέρουν πως όλη αυτή η τυραννία που επικράτησε για σχεδόν μισόν αιώνα, καμία σχέση δεν μπορεί να έχει με τις θεωρίες των Μαρξ και Ένγκελς.
Αυτό μπορούν να το επιβεβαιώσουν πολλοί Δερβιτσιώτες οι οποίοι βίωσαν προσωπικά γεγονότα εκείνης της εποχής, πλάι σε σωστούς ιδεολόγους και ανθρώπους της θεωρίας των Αριστερών – Κομμουνιστών, όπως το γνωστό σε πολλούς Θεόδωρο Μάλιο* από τη Δερβι(η)τσάνη.
Βασικός στόχος όλων των δήθεν κομμουνιστών και δοσίλογων στην περιοχή μας, ήταν να εξοστρακίσουν κάθε διανοούμενη και άξια προσωπικότητα η οποία θα σήκωνε το ανάστημά της και θα απαιτούσε τα δίκαια προς όφελος όλων των Ελλήνων της περιοχής αλλά και ευρύτερα των κατοίκων του τότε αλβανικού κράτους.
Οργανωμένα πλέον πολλοί αδαείς και όντως αγράμματοι άνθρωποι εν ονόματι του «Λαού» και του «Κόμματος» άρχισαν να χτυπούν αδυσώπητα μεγάλες προσωπικότητες του τόπου, όπως καθηγητές, εκπαιδευτικούς, δικηγόρους, γιατρούς και ειδικά όλους όσοι σπούδασαν στην «φασιστική» και εχθρική για την Αλβανία, Ελλάδα.
Παρακάτω σας παραθέτουμε μια μαρτυρία η οποία συνδέεται άμεσα με όλα τα προαναφερόμενα, και αποτελεί την αρχή των μετέπειτα βορειοηπειρωτικών δεινών.
Το για αρκετούς γνωστό «Μακελειό της Γλύνας».
Το συγκεκριμένο μαρτυρικό γεγονός συνέβη τον Αύγουστο του 1943 στο χωριό Γλύνα της Κάτω Δερόπολης. Ο Γεώργιος Γκίκας από το συγκεκριμένο μέρος αναφέρει πως μεγάλη ευθύνη για το εν λόγω μαρτύριο φέρει το Ε.Α.Μ, το οποίο το μόνο πράγμα που ήθελε, ήταν να αναλάβει την εξουσία και να εξαπλώσει τον κομμουνισμό σε όλη την τότε ελληνική επικράτεια και όχι μόνο.
Το συμβάν σύμφωνα με τον αυτόπτη μάρτυρα Γεώργιο Γκίκα είχε ως εξής:
«Στις 2 ακριβώς του Αυγούστου 1943, Ιταλοί κύκλωσαν το χωριό. Τα χαράματα έφθασαν οι δήμιοι. Αυτοί που σήμερα είναι μάρτυρες της λευτεριάς. Η συμπεριφορά τους;
«Θέλετε την Ελλάδα; Θα τη δείτε όταν δείτε τα’ αυτιά σας». Ευτυχώς που την είδαμε και την είδαν ακόμη και τα παιδιά μας, που ζουν κι εργάζονται εκεί. Είναι αγνά και ποτέ δε θέλησαν ν’ ακούσουν για την αγριότητα των γονέων τους. Αυτό έγινε. Η ιστορία πρέπει να το γράψει. Όχι μόνο για τους 25 Γλυνιώτες, αλλά και για τους 13 Λιμποχοβινούς, που επικεφαλής τους ήταν ο έξοχος παπα- Αχιλλέας (Γραμματικός). Τους έφαγαν τα σκουλίκια εκεί στο λάκκο, κάτω από τον πλάτανο. Το τι έγινε στους νεκρούς, άλλη παράγραφος. Κεφάλια σπασμένα με πέτρες. Δεν ξεχνώ το μάρτυρα, τον ήρωα Χαράλαμπο Μπατζέλη, πριν τον σκοτώσουν. Του πέρασαν μια δέσμη φυσίγγια στο στόμα . Ο Λάμπης τότε ήταν 64 χρονών. Ήταν στο αντάρτικο με τον Κολοβό, Πουτέτση, Λώλη, Φαρμάκη, Σιούγκορο κ.ά. Το 1900 ήταν στον Μακεδονικό αγώνα. Το 1904, μετά το σκοτωμό του Π. Μελά, γύρισε στην πατρίδα. Συνέχιζε το έργο. Τι λένε γι’ αυτό;
Ο Βασίλης Σουλιώτης, Β. Αναγνώστης, Σ. Τσέλιος, εθελοντές του σαράντα. Ο Β. Μπατζέλης το 1950 δικάστηκε 10 χρόνια φυλακή. Η μόνη κατηγορία ήταν που πήγε εθελοντής του σαράντα. Του Γιάννη Παππά δύο αδέρφια. Αυτός που πολέμησε παλικαρίσια είχε την «τύχη» να φυλακιστεί δυο φορές από 8-9 χρόνια τη φορά.
Τι να γράψεις και τι να πεις για τους αδερφούς Λέκκα που έμειναν και οι δύο τυφλοί; 70 σφαίρες είχε ο Ηρακλής στο σώμα του και πέθανε μετά από πέντε χρόνια. Και γιατί όλα αυτά; Για να γίνουν αυτοί αρχηγοί. Όλα ήταν συγκινητικά. Είμαι 80 χρονών. Δεν ξεχνώ τη θηριωδία των αντιπάλων. Την βρώμικη πολιτική των δικών μας και την προδοσία του Ε.Α.Μ (Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο Ελλάδος). Αιωνία η μνήμη τους. Με αγάπη και σεβασμό στα άψυχα σώματά τους!»
Αυτή ήταν η διήγηση του συμπατριώτη μας Γ. Γκίκα, ο οποίος υπήρξε αυτόπτης μάρτυρας στις εκτελέσεις των συγχωριανών του.
Επίσης, αυτή είναι η αρχή όλων των υπόλοιπων θηριωδιών, οι οποίες ακολούθησαν στα μετέπειτα χρόνια.
Σε επόμενες δημοσιεύσεις μας θα έχουμε την δυνατότητα να συναντήσουμε πολλούς από τους σταθμούς εκείνης της άθλιας και «μαύρης» περιόδου, που όσο και να μην θέλουν να τα θυμούνται κάποιοι, αποτελούν κομμάτι της ιστορίας του πολύπαθου βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού.
*Ο Θεόδωρος Μάλιος ήταν δικηγόρος ο οποίος σπούδασε στην Ελλάδα. Θα αναφερθούμε εκτενέστερα σε επόμενη ανάρτηση των προσωπικοτήτων.
πηγές: «Η ΕθΝΙΚΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΕΙΟΝΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΒΟΡΕΙΟΥ ΗΠΕΙΡΟΥ ΣΤΗΝ ΕΝΒΕΡΙΑΝΗ ΚΑΤΑΓΑΙΔΑ, ΜΑΥΡΗ ΒΙΒΛΟΣ» Σύνδεσμος Συνταξιούχων Ελληνοδασκάλων Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας Νομού Αργυροκάστρου, Πρόλογος – Κατάταξη – Συγγραφή, ΝΙΚΟΣ Θ. ΥΦΑΝΤΗΣ